Τα περισσότερα σκυλιά αγαπούν το παιχνίδι. Διασκεδάζουν παίζοντας είτε με άλλα σκυλιά είτε με ανθρώπους. Τι συμβαίνει όμως στην περίπτωση που ο σκύλος μας θέλει να παίζει μόνο με αντικείμενα; Όταν δεν μπορεί να χάσει από τα μάτια του το αγαπημένο του κόκαλο; Όταν μας πετάει το μπαλάκι του ξανά και ξανά για να του το πετάξουμε πίσω ξεκινώντας ένα ανεξάντλητο παιχνίδι επαναφοράς; Ή όταν με τις ώρες πλατσουρίζει στην παραλία παίζοντας με βότσαλα κι αδιαφορώντας για οποιαδήποτε κοινωνική επαφή; Ή ακόμα όταν δεν αποχωρίζεται ποτέ το πολύτιμο αντικείμενό του γρυλίζοντας σε όποιον το πλησιάσει;
Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες σκύλων δεν καταλαβαίνουν ότι ο σκύλος τους είναι εξαρτημένος από ένα παιχνίδι. Αντιθέτως, είναι ικανοποιημένοι με τον σκύλο τους καθώς τον βλέπουν να τρέχει χαρούμενος, να παίζει και να τους φέρνει αδιάκοπα το αγαπημένο του αντικείμενο. Δυστυχώς λίγοι είναι εκείνοι οι ιδιοκτήτες που αντιλαμβάνονται τον εθισμό του σκύλου τους και τα διάφορα προβλήματα που σχετίζονται με αυτόν. Όμως, για να αποφύγουμε κάθε παρεξήγηση: είναι πολύ σημαντικό να παίζουμε με τον σκύλο μας. Το παιχνίδι είναι θεμελιακό στοιχείο κάθε συναισθηματικού δεσμού και κάνει τον σκύλο μας να αισθάνεται ασφαλής. Είναι λοιπόν το μέτρο και ο τρόπος που υποδεικνύουν αν πρόκειται για ένα κοινωνικό παιχνίδι ή για μία εθιστική συμπεριφορά.
Πως δημιουργειται η ταση για εθισμο;
Σε γενικές γραμμές, μπορούμε να μιλήσουμε για εθιστική συμπεριφορά όταν παρατηρούμε τα εξής: ο σκύλος μας να επιδιώκει τακτικά να ζει και να ξαναζεί μία συγκεκριμένη εμπειρία. Η ανάπτυξη της προσωπικότητάς του να είναι μειωμένη και οι κοινωνικοί του δεσμοί να είναι περιορισμένοι. Να δυσκολεύεται να ελέγξει τον εαυτό του και να μην επιζητεί μία κατάσταση ηρεμίας παρά μόνο όταν του κρύβουμε το αντικείμενο της επιθυμίας του.
Η εθιστική συμπεριφορά και το σταθερά υψηλό επίπεδο διέγερσης σημαίνουν πως το σώμα του σκύλου μας διακατέχεται από στρες. Η απελευθέρωση ανδρεναλίνης και κορτιζόλης αυξάνουν την αρτηριακή πίεση και επιταχύνουν τον καρδιακό ρυθμό, ενώ το πεπτικό σύστημα υπολειτουργεί. Αν αυτή η κατάσταση εμφανίζεται συχνά και για μεγάλα χρονικά διαστήματα μπορεί να οδηγήσει, βραχυπρόθεσμα ή και μακροπρόθεσμα, σε σημαντικά προβλήματα υγείας.
Μία βόλτα για τον σκύλο μας είναι ένα εξερευνητικό ταξίδι. Τα περισσότερα σκυλιά χαίρονται περπατώντας, μυρίζοντας και σημαδεύοντας στην άκρη του μονοπατιού. Αρκετές φορές όμως παρατηρούμε, μετά από ένα χρονικό διάστημα, τα σκυλιά να βαριούνται, να χάνουν το ενδιαφέρον τους, με αποτέλεσμα να γίνονται ανεξάρτητα και να υπακούουν περισσότερο στις έμφυτες ανάγκες τους: να ψάχνουν για ίχνη άγριων ζώων, να κυνηγάνε γάτες ή αλεπούδες, να ακολουθούνε σκύλες σε οίστρο και γενικότερα να επιδίδονται σε κάθε λογής σκυλο-παιχνίδι. Συχνά λοιπόν αυτό που συμβαίνει είναι το εξής: προσπαθούμε να ανακατευθύνουμε τον σκύλο μας από τις παραπάνω, ανεπιθύμητες για εμάς, τάσεις προς μία εναλλακτική η οποία συνήθως είναι ένα παιχνίδι. Ο σκύλος μας λοιπόν σταματάει να είναι προσανατολισμένος προς τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος και η προσοχή, το ενδιαφέρον και οι προσδοκίες του αναπροσανατολίζονται σε ένα αντικείμενο ή σε μία δραστηριότητα, παραδείγματος χάριν στην επαναφορά της μπάλας. Σε αρκετές περιπτώσεις ο σκύλος μπορεί να αναπτύξει μία εθιστική σχέση με αυτό το παιχνίδι. Εν ολίγοις, η βάση του εθισμού είναι ένα καταπιεσμένο πάθος για κυνήγι.
Υπεύθυνη κειμένου: Ρεγγίνα Μπίμπα, Διατροφολόγος και Σύμβουλος εναλλακτικών θεραπειών για σκύλους και γάτες
Εάν έχετε απορίες σχετικά με τη συμπεριφορά του σκύλου σας, πατήστε εδώ.